De tweede chemokuur van Theo zit erop. Vandaag werd de derde en laatste ruggeprik geven. Bij zo een ruggeprik wordt een beetje vocht uitgehaald, en wordt een scheutje chemo in de plaats gespoten. Precisiewerk, en niet zo plezant, maar dankzij het lachgas en de grapjes van papa vindt Theo het niet zo erg. Deze avond vroeg hij zelfs of hij morgen nog een ruggeprik kon krijgen, omdat hij er zo'n leuk kadootje had gekregen, en hij wil er nog wel zo eentje...
Theo staat ondertussen al bekend als de flinkste ruggeprikker. Hij blijft supergoed zitten en geeft geen kik. Het is een behandeling die wel de papa vereist, anders is hij niet echt op zijn gemak.
Met de rustpauze in de chemo komen ook de bijwerkingen weer aanzetten. De aften zijn er al, ondanks onze verwoede pogingen om voldoende te spoelen met Caphosol. We blijven er voorlopig toch mee doorgaan, want nu Theo weet dat er ook mondspoeling bestaat die niet gigantisch pijn doet, heeft hij natuurlijk liever deze. Positief is dat hij voorlopig (met pijnmedicatie) nog eet en drinkt, en we hopen zo vreselijk hard dat dit zo mag blijven. Het zou ook fijn zijn als we nog eens naar huis mogen... Duimen maar!
Beste Theo,
BeantwoordenVerwijderenDoe zo verder beste vriend. Hopelijk mag je inderdaad naar huis, dan kan ik eens komen piepen als het mag van de mama's en de dokters, want ik mis je wel héél erg.
Een dikke knuffel
je vriend Thibaut