Wachten en duimen

Voorlopig is er geen infectie gevonden bij Theo, dat is op zich goed nieuws. De lichte koorts en de verhoogde infectiewaarden komen waarschijnlijk van de mucositis - lees aften. Ze nemen Theo's mond helemaal over; hij kan zijn lippen niet meer sluiten en nog maar een klein stukje opendoen. Opnieuw een lastige periode dus die we met veel moed en een hoop pijnstillers moeten overbruggen. Eten wil hij nog wel maar kan hij niet meer. Daarom krijgt hij zijn voeding tijdelijk via het infuus. (Theo woog donderdag nog maar 14,7 kilo, dat is wat weinig.)

En nu maar duimen tot de witte bloedcellen weer in actie schieten. We weten van de vorige keer dat dat moet lukken, dus we zijn er al iets meer gerust in. Het blijft echter lastig om Theo zo te zien.

Gelukkig is er nog ROX, de Studio100-serie, waar Theo van de fijne collega's van de papa twee dvd's heeft gekregen (naast nog een overvloed aan andere kadootjes, hij vond het een geweeeeldige avond!). Rick, Olivia en Xavier vullen onze kleine kamer met hun avonturen en gekibbel. De dvd-speler is wat kwakkel dus we kunnen alleen maar 'alles afspelen', en dan zijn we telkens vertrokken voor anderhalf uur.
Als het Theo gelukkig maakt... Dan doen we het, want 'falen is geen optie'.