En de witte bloedcellen ?

De witte bloedcellen zijn voorzichtig op gang - en blijkbaar gaan ze dan direct naar de plaats waar ze nodig zijn, namelijk in het mondje van Theo. Vandaag vonden de dokters dat zijn mondje er al veel beter uitzag. Papa en mama hadden dat niet gemerkt omdat Theo gisteren niet wilde drinken of eten, en ook nog vaak kloeg van pijn in het mondje en in de buik. Toch deed hij flink mee met de kinesisten en met de schooljuffen. 

Vandaag begon moeilijk (geen goesting, en dan een medicijntje, en dan nog een nieuwe naaldje in zijn katheter, dus niet leuk), maar toen hij een gigantisch tof kado kreeg voor het prikje (een doosje majorette-autootjes) was Theo supergoed gezind! Het waren allemaal brandweerwagens en hij vond ze gewééééééldig. 

Hij vertelde honderduit en zong zelfs over de zon die hij zag zakken in de zee, en toen begon hij wat zottekes te doen en dat allemaal net toen de dokters langskwamen en die vonden de verbetering ongelofelijk. Als hij nu nog eet en drinkt, en morgen zijn medicijntjes via de mond neemt, kunnen we naar huis. De contramal is verminderd, en het is nog even afwachten of dat allemaal zal lukken. Maar met 130 voorzichtige witte bloedcellen geteld, hopen we dat de genezing is ingezet. 

En na twee maanden hebben we ook al de eerste stap gezet voor het schilderijtje dat Theo binnenkort aan zijn deur mag hangen. De rode achtergrond is al gemaakt.