Gisteren begon hij een beetje meer te babbelen, maar kort na de middag was het opnieuw moeilijk om hem te begrijpen. Na een siësta ging het weer beter, kortom, we waren voorzichtig optimistisch.
Vandaag was Theo veel alerter, energieker, levendiger. We herkenden hem weer. Hij lachte meer, was de hele dag ook mentaal aanwezig, babbelde over eten en over thuis, en commandeerde weer volop. Dat hij vandaag boos was op iedereen die binnenkwam of tegen hem sprak, werd enthousiast onthaald als een toename van energie. Hij had duidelijk ook meer zin om te eten (hoewel er nog niet zoveel ingaat, en het er dan soms ook nog eens terug uitkomt, maar soit).
Rechtstaan, stappen, zwaardere dingen opheffen, dat gaat nog niet. Het drinkbekertje zwalpt gevaarlijk heen en weer op weg naar Theo zijn mond, maar het geraakt er wel. We zijn er ook al in geslaagd om nog eens een puzzel te maken. Theo amuseerde zich met het bekijken van foto's op de IPad. Dat 'zwiepen' van foto naar foto met zijn vingertje vond hij superleuk, tot zijn armen te moe werden. Ook zonder armkracht kon hij toch nog genieten van een aflevering van de 'Transformers Rescue Bots' op YouTube.
Alles bij elkaar genomen denken we nu dat zijn gedrag van de vorige dagen een gevolg was van verzwakking, en de neveneffecten van de chemo.
En wat nu ? De volgende chemo -een infuus en een ruggeprik- staat gepland voor donderdag. Als Theo tegen dan een beetje witten heeft, en nog wat sterker is, gaan ze hier mee door. Is dat niet het geval, dan zien we wel weer...
Hier nog een special-effect-zelfportret van Theo dat hij maakte met de iPad. Dat rare plekje links van zijn neus is de sonde die vastgeplakt zit op zijn wang met een huidkleurige pleister.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten