Ziekenhuis, even thuis, en dan weer ziekenhuis

Vorige woensdag was het spaghettifeest in de speelzaal. Theo weigerde halsstarrig om ook maar één sliertje te proeven. Had hij nog pijn ? Was hij ziek of gewoon koppig? We weten het niet. Als troost kreeg hij de overschot kinderchampagne mee. Een raketijsje ging er wél in.
Noëlla van de logistiek had speciaal voor Theo appelsien-ijsjes gemaakt. Een uniek concept : een medicijnbekertje gevuld met appelsiensap, microgolfplasticfolie erover, en dan -bij verstek aan mondspatels- als houdertje een stokje met een sponsje (zo eentje dat we gebruiken om de mond te spoelen). Hilarisch !

Donderdagnamiddag mochten we opeens naar huis. De dokters vonden dat er een opvallende verbetering was bij Theo, en daarom werd alles afgekoppeld en hoopten ze dat hij thuis beter zou eten en drinken dan in het ziekenhuis. Theo vond het precies wel gemakkelijk, eten en drinken via het zakje rechtstreeks in zijn bloed zonder kauwen en slikken.

We namen afscheid namen van dokter Eva, want haar stage zit erop. Eva was er van bij het begin bij, en het is altijd een beetje moeilijk om de mensen die je vertrouwt te zien vertrekken.

Wij dus naar huis. De periode van de aften was nog niet helemaal afgesloten, en we wapenden ons met contramal en dafalgan. Theo dronk en at niet zoveel thuis, en dat baarde ons zorgen. Vrijdag at hij na lang aandringen en overtuigingskracht van papa nog een beetje. Hij speelde wel veel.
Zaterdag bleef hij in de zetel liggen, dronk hij wat, maar wilde niets eten. Zelfs een waterijsje lukte niet.
In de voormiddag kreeg Theo koorts, en dankzij een nieuw aangekochte oorthermometer die moeilijk te gebruiken is dacht mama dat Theo 40,7 graden koorts had. De rectale thermometer gaf 38,2 en daarna 38,5 aan. Hoe kan dat nu zo een verschil zijn? De dokter zei aan de telefoon dat dat kan omdat zijn witte bloedcellen nog zeer beperkt zijn. Om 15u gingen we dus terug naar het ziekenhuis.

En weet je wat : eenmaal in het ziekenhuis was de koorts voorbij. Nog wel wat hoesten, en neusloop, maar 's avonds kon er zelfs een beetje suikerwafel in. Zitten we hier nu voor niets ?
We zullen zien. Morgen krijgen we de resultaten van het bloed, en horen we of we langer hier moeten blijven of niet. Misschien mogen we gewoon terug naar huis.

Tot maandag of dinsdag, want dan wacht ons een nieuwe chemo-week.