Theo was heel triest de laatste dag (zondag) in Wenduine. Hij wilde niet naar huis en weende tranen met tuiten op de troostende schoot van papa.
Er is echter geen ontkomen aan en hier zijn we dus weer, in een kamertje aan de koude kant van het kinderziekenhuis in Gasthuisberg (er is een warme kant van de gang, met grote kamers met een douche en uitzicht op Leuven, en er is een koude kant met kleine kamers zonder douche en met uitzicht op de kamers van de andere kant van het kinderziekenhuis waar de pasgeboren baby's liggen. Die kamers voelen kouder aan). Er zijn momenteel zoveel kinderen in behandeling dat er te weinig kamers zijn dus we zullen nog niet meteen kunnen upgraden naar de warme kant...
De ruggeprik hebben we gisteren al gehad. Dat ging goed. Nu is het afwachten voor de volgende chemomedicijnen wat de neveneffecten zijn, want het zijn andere medicijnen. De dokters zeggen ons dat de zwaarste kuren achter de rug zijn, dus we hopen dat Theo toch wat kan recupereren. Grootste moeilijkheid momenteel is Theo zijn gewicht. Hij is echt te mager: schommelt meestal tussen de 14 en 15 kilo maar bij binnenkomst in heet ziekenhuis was hij maar 13,9 kilo, waar we nogal van schrokken omdat hij toch beter gegeten heeft de laatste dagen.
Deze ochtend registreerden we 14,6, alvast een verbetering.
En hieronder het schilderijtje wat sinds kort altijd mee moet naar het ziekenhuis...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten