Over eten en niet eten, de gewichtscurve en zona...

Vorige week zondag mochten we weer naar huis na een loos alarm wegens een slecht werkende thermometer (een euvel waarin we niet de enige zijn - er zijn hier in het ziekenhuis nog ouders die de oor- hoofdtelefoon aan de kant hebben gezet wegens foute metingen). Na een week thuis en heel veel moeite om Theo te doen eten en drinken zitten we terug op de berg.

Donderdag kreeg Theo pijn aan zijn lies en bovenbeen. Tegen de avond merkten we een uitslag op, en toen we vrijdagochtend op controle moesten hebben we de uitslag meteen getoond aan de dokters. Het bleek zona te zijn. Zeer pijnlijk. Theo kan de pijn maar moeilijk verdragen en hij wordt al brullend wakker wanneer de nachtverpleger de leiding van zijn infuus aanraakt ( omdat zijn leiding daardoor toevallig een beetje tegen zijn zonaplekjes komt). Die schrikt zich natuurlijk een hoedje..

Vandaag zaterdagochtend is Theo ook beginnen hoesten en overgeven. Een virale infectie denkt men. En nee, eten, dat gebeurt weer niet meer. Drinken zeer beperkt. Hij zit met zijn 14 kilo in de gewichtscurve (die van 0 tot 100 loopt en waar 50 het gemiddelde is) op 3, met andere woorden : veel te mager. De beslissing om over te gaan op sondevoeding komt dus dichterbij, want als je te weinig eet daalt je weerstand, en laat dat nu net iets zijn wat we niet kunnen gebruiken...
Omdat Theo gisteren net goed begon te eten, en de sonde er met al dat gehoest terug zou uitkomen, doen we het voorlopig nog even zonder.

Niet onverwacht wordt de chemobehandeling (derde kuur) dus nog even uitgesteld.