Nog even afwachten

De sonde werd gisterenmiddag uitgebraakt. Geheel onverwacht moest Theo overgeven en de sonde was er te ver uit, dus moest/mocht het even zonder.
Normaal gezien komt er vandaag een nieuwe sonde. Theo heeft al wel een halve pannenkoek gegeten, maar dat is vermoedelijk niet genoeg. Hij is echt erg ongelukkig met die sonde, maar we durven het toch niet weigeren, want we willen het risico niet lopen dat hij te mager wordt en ondervoed geraakt.

Theo gedraagt zich sinds eergisteren ook raar. Het lijkt alsof de verbinding tussen zijn hersenen en zijn lichaam af en toe onderbroken is. Het begon met bibberend op de benen staan, niet kunnen stappen en omvallen (rechtstaand omvallen maar ook al zittend in het bed).

Waar we ons ook zorgen over maken is het feit dat hij regelmatig, en vandaag meer dan voordien, heel weinig spreekt en afwezig is. Hij reageert meestal wel door ons aan te kijken, of te knikken, maar het lijkt alsof hij de woorden niet gevormd krijgt. Vandaag kunnen we enkel communiceren doordat we enkel ja-of nee-vragen stellen en hij dan kan knikken.

En dan worden er aan mogelijke oorzaken gedacht. Men dacht eerst dat het aan de koorts lag, daarna dat het aan het feit lag dat hij niet goed wakker was. We vonden dat toch moeilijk te geloven, aangezien Theo al eerder 's nachts is wakker geworden, en al eerder koorts heeft gehad, en dat leidde niet tot dit soort reactie
Het zou ook een effect kunnen zijn van de chemo. Of een gevolg van de combinatie van de chemo en de medicijnen die hij elke dag neemt (bloeddrukverlager, maagbeschermer, zovirax tegen de zona, keppra omdat hij in december enkele epilepsie-aanvallen had).

Volgende stappen zijn nu : een scan van zijn hoofd, een ruggeprik om te zien of daar iets zit, en een onderzoek van de ogen om te zien of er ergens druk zit.