Ja hoor, Theo is zondagnamiddag naar huis mogen komen. Hij zag het helemaal zitten. We merkten dat hij meer in de zetel lag dan bij de vorige thuiskomst, maar dat snapten we wel, want hij had immers een zware week achter de rug.
De aften waren zondag al zichtbaar, maar ze bleven beperkt, en Theo had wel pijn, maar slikte braaf zijn medicijnen en at nog drie keer per dag. Gebraden kippeboutjes, kip op een stokje (saté), chips, chocolade, limonade, en ook een appel en een plakje cake. De inspiratie voor deze voedingskeuze haalde hij meestal van de tv, zoals van Laura van Laura's Ster, die samen met haar oma en opa cake at. Eten heeft nu vooral een gezelligheidsfunctie. Zo wil hij liever de chocomelk en de limonade van thuis en niet meer die van het ziekenhuis. Hij wil ook graag barbecue eten, want bij ons betekent dat vaak feest. Ons gourmet-voorstel als alternatief is ook goed. Tijdelijk toch.
Aan die gourmet zijn we nog niet geraakt.
Vorige dinsdag op controle in het ziekenhuis zag het er nog goed uit, alleen wat meer pijn in buik en mond.
Woensdag kreeg Theo koorts. 38,2 en later 38,7. We kregen hem amper nog de zetel uit. medijnen nemen gebeurde nog, maar met veel wenen. Hij voelde zich slechter.
Wij dus woensdagavond naar het ziekenhuis. De pediater wilde geen risico nemen. Er werd bloed genomen, een wissertje, een plasje..en meteen ook een foto van de longen (om 12u 's nachts door de keldergangen van het ziekenhuis, waarbij we onderweg een puffende moeder-in-spe passeerden, want het bevallingskwartier is daar ook).
En zo komt het dat Theo nu antibiotica krijgt op het kleinste kamertje van de gang. Knus maar echt ontzettend klein, maar nog steeds te prefereren boven een kamer tussen de infectieziekten.
Wordt vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten