Zolang er onvoldoende witte bloedcellen zijn, regeren de aften in koninkrijk Theo. Theo zijn mondje en keel zijn het pijnlijkst, maar de aften zitten waarschijnlijk ook in slokdarm, maag en en darmen.
Dat mocht papa zeer letterlijk ervaren tijdens een van de vorige nachten, toen Theo plots hevig moest braken, en er eerst eten uitkwam, en daarna bloed, 'en dan nog iets'. Dat 'iets' had de vorm van een veter en leek sterk op een stuk ingewanden. Zeggen dat papa op dat moment ongerust was is een understatement. Ook de verpleging was ongerust, en kon niet direct zeggen wat er juist gebeurd was. De dokters vermoeden dat het stuk een stuk maag- of darmslijmvlies was. Net als in de mond en de keel is er binnenin Theo's lichaam slijmvlies dat ontsteekt en loskomt van de zijkant in 'velletjes'. Met het braken zou er zo'n stukje echt zijn meegekomen met de rest. En als zo'n stukje te abrupt loskomt, dan kan dat ook bloeden.
Huiveringwekkend.
Er zijn al witte bloedcellen gespot maar hun werk is nog niet zichtbaar. Theo heeft veel pijn in mond en keel en eet of drinkt niet. Hij plast nog wel goed maar zijn stoelgang is lopend en je hoort het ook echt borrelen in zijn buikje. De wondjes op zijn - wel ja overal - genezen goed en je ziet dat hij nieuwe huid aanmaakt, en dat de oude opengekrabde huid stilaan loskomt. Het is allemaal nog erg gevoelig. Knuffelen doe je door je armen zo'n 2 cm van zijn huid af te houden zodat hij de warmte voelt. Je mag wel zijn hoofdje aanraken.
Het is nu toch al de 4de dag dat Theo constant koorts heeft. Gisteren passeerden we de 40°. Die koorts verontrust de dokters een beetje, hoewel ze zeggen dat het perfect mogelijk is dat de koorts een gevolg is van het tekort aan witte bloedcellen. Sommige kinderen maken dan voortdurend koorts. Er was een week geleden nog een bacterie gevonden, maar of de koorts nog hiervan komt valt sterk te betwijfelen. Zijn longen klinken nog goed. De dokters willen echter het zekere voor het onzekere nemen, en geven Theo daarom twee soorten antibiotica en ook een antischimmel-middel. Gisteren werd er nog een 'wissertje' genomen om te kijken tegen welke beestjes we aan het vechten zijn. Voorlopig zitten we dus nog steeds onder isolatie : Theo mag niet naar buiten, en iedereen die binnen komt moet zich voldoende beschermen om te vermijden dat het virus of de bacterie zich niet verder verspreid naar de andere kindjes. Kortom : we zitten hier nog een tijdje.
Wat doen we dan de hele tijd in het ziekenhuis ?
Ha, pizza maken he.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten