Na de vorige kuren hoopten we dat de ergste aften-periode achter de rug was, maar helaas.
De slijmvliesontsteking is tijdens de vorige chemokuur begonnen in zijn darmen en maag, en heeft zich nu, een week later, ook in zijn mondje gemanifesteerd. We zitten weer vast aan de contramalpomp.
De sonde is er al een paar dagen uit; meegekomen met de chocomelk. Het is nu geen goed idee om een nieuwe te steken omdat aften eigenlijk wondjes zijn, en je gaat niet zitten porren in pijnlijke wondjes, niet ? Er is nog geen infuusvoeding opgestart, dus krijgt Theo nauwelijks iets binnen. Hij drinkt een beetje limonade, en eet af en toe enkele hapjes, maar steeds minder.
Het is dus weer wachten op de witte bloedcellen. Eenmaal die er zijn, kan het genezingsproces opnieuw beginnen. De dokters geven al twee dagen Neupogen om het proces wat te versnellen.
We zitten hier nog een paar daagjes...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten