Theo voelt zich weer beter. Zijn witte bloedcellen zijn er (en dat werd tijd). De antibiotica bestrijdt de bacterie, en de aften nemen af. Medicijnen worden geleidelijk aan weer via de mond gegeven in plaats van door het infuus. Theo kan ook weer beter drinken en eten, met dit nadeel dat hij wel honger heeft, maar geen zin. Hij voelt zich lichamelijk duidelijk meer in vorm, want hij komt zelf uit zijn bed, speelt in de zetel, en soms ook op een laken op de grond.
De isolatie is opgeheven, dus we mogen weer uit de kamer. We zijn al naar de ziekenhuisschool geweest. Met de Bumbafiets dan nog ! Het draaien in de liften was soms wel wat moeilijk.
Ook de speelzaal en de snoezelkamer zijn weer toegankelijk voor ons. Verder krijgt Theo elke dag oefeningen van de kinesist en de therapeut. En ook de psychologe kwam langs, want je lichamelijk beter voelen en toch in het ziekenhuis moeten blijven is niet echt leuk. Theo is het ook gewoon geraakt om altijd mama of papa bij zich te hebben. Je zou denken dat hij ons wel beu zou zijn na al die maanden, maar niets is minder waar, de gehechtheid is alleen toegenomen.
Sinds gisteren mag hij in de namiddag thuis komen spelen. Dat is het voordeel van dichtbij wonen... Theo vond het maar raar, naar huis mogen en dan weer naar het ziekenhuis moeten om te gaan slapen. Het was even wennen. Maar het spelen was zoooo plezant !
De pet-scan is gepland voor vrijdag 26/4. De voorlaatste kuur zal snel volgen...
Ongetwijfeld dat jullie naar elkaar toegroeien. Theo zal jullie vast en zeker 'de liefste mama en papa van de wereld' vinden ;-)
BeantwoordenVerwijderenGroetjes van Kobe en co