Creatief met ziekenhuismateriaal

Eindelijk, na drie dagen afzien, vermindert pijn in Theo's mond.
De aften hadden hem goed te pakken, en twee dagen en nachten lang hielp de pijnmedicatie niet genoeg. We bleven twijfelen over morfine, want de pijn zou daarmee wel minderen, maar zou hij dan niet weer zo een vreselijke jeuk krijgen ?

Met veel troosten en veel geduld zijn we de moeilijke dagen doorgekomen. We kunnen nu zeggen dat Theo zich wat beter voelt. De positieve tendens werd zaterdagavond ingezet, toevallig samen met een nieuwe ervaring : de eerste slok cola. De cola was bedoeld om een medicijntje in te slikken (vieze druppeltjes). Theo vond het dan toch een beetje lekker, en mag ik die cola nog eens proeven?

Die nacht sliep hij beter, en de volgende dag had hij opmerkelijk minder pijn. Conclusie : als ik cola drink voel ik me beter en genees ik sneller. Dus drinkt Theo nu cola aan de lopende band. Gelukkig slaapt hij ook nog goed. Toen hij gisteren zijn bed begon te beklimmen met behulp van de draad van het belletje grepen we toch even in.

De witte bloedcellen klommen van 100 eergisteren naar 200 gisteren. Het is in zijn bloed ook zichtbaar dat de ontsteking in zijn mond vermindert. Met een beetje geluk en nog wat geduld kunnen we een van de volgende dagen weer nog eens naar huis.

En wat doe je dan weer om de trage uren in de ziekenkamer door te brengen ?
Juist : knutselen met ziekenhuismateriaal. Terwijl het bloemenboeketje maakte, stak Theo de auto-parachute ineen. De verrekijker vonden zelf we minder geslaagd. Sinds deze ochtend hebben we ook fitnessmateriaal in de kamer. (Voor gewichtheffen - een idee van Theo).