Ja hallo, hier zijn we weer...

...en hopelijk voor de laatste keer...

27 mei, start van de laatste chemokuur. Van maandag tot en met zaterdagochtend. Theo krijgt drie zakjes via het infuus en daarnaast ook 10 prikjes 'subcutaan'. Dat wil zeggen dat de prikjes met een naald onder de huid worden ingespoten. Meestal wordt er een deel van de buik samengepakt en wordt er dan in het buikvet gespoten. Klein probleempje : Theo heeft geen buikvet. De verpleger wordt al zenuwachtig, zeker omdat Theo vreselijk bang is en het daarom ook uitschreeuwt. Is het pijn, is het angst ? Moeilijk te zeggen. 

Voor de derde prik komt er een alternatief. Er wordt een soort infuusje in zijn been gestoken dat dan kan blijven zitten. Door dat infuusje worden dan de andere 8 chemo's ingespoten. Dat zou in principe geen pijn meer doen. In principe, dan, want in realiteit doet het nog wél pijn. En ook het infuusje zelf doet pijn. Als Theo rechtstaat of probeert te stappen, doet het zelfs heel erg pijn, zegt hij. Tel daarbij het feit dat Theo de voorbije maanden bijna alle dagen pijn heeft gehad - ja, het kan wel eens te veel worden, zelfs voor een superheld...

Voorlopig blijft het infuusje zitten. Misschien went het nog. Theo slaapt ook goed, wat erop zou kunnen wijzen dat het toch niet al te erg is. Vanavond bekijken we het verder. En met een beetje geluk kunnen we morgenvoormiddag naar huis. We moeten dan elke ochtend en elke avond naar het ziekenhuis komen voor het prikje, maar kunnen verder wel thuis spelen en thuis slapen.