Al zwetend en puffend vanuit Gasthuisberg een kleine update

Er is gisteren nog een extra medicijn opgestart tegen de mondontsteking. Afwachten of dat iets doet. 

Morgen onderzoeken de dokters het ruggenmerg van Theo om te zien of daar alles ok is. Ze nemen tijdens de narcose die daarvoor nodig is ook een biopsie van het tandvlees. Dat zou meer informatie moeten geven over de ontsteking. 

En ja, de witte bloedcellen zijn vandaag even gestegen tot 2300. Voorlopig zeggen we nog 'even' want de laatste weken schommelt het cijfer zodanig dat we voorzichtig blijven. 

Hoewel er hier thermometers bij de vleet zijn, meet er geen enkele de temperatuur van de kamers. Het is hier zo warm dat je er bij momenten misselijk van wordt. Theo die heeft daar gelukkig niet zoveel last van : hij slaapt zelfs nog onder een deken - althans, zo begint hij aan zijn slaap, want binnen de 10 minuten liggen zijn benen er al bovenop. 

De hitte is voor niemand leuk, vooral niet voor de verplegers die hun gewone uniform aanhebben (met een lange broek) en bovendien in onze kamers dan nog eens beschermende schort moeten aandoen, samen met handschoenen en een mondmasker. De anesthesist hield het nauwelijks uit in onze kamer terwijl hij zijn vragen stelde, als voorbereiding op de narcose van morgen. 

Wel fijn, die overdadige zon en dat zomers gevoel, zelfs in een ziekenhuis. 

Wie zich afvraagt wat de foto voorstelt : zo hoog en zo golvend kan je het ziekenhuisbed dus krijgen.