Theo heeft daar natuurlijk zelf niet veel aan. Voor hem blijft het elke dag ziek zijn, pijn hebben, elke dag hetzelfde uitzicht in hetzelfde ziekenhuis. Ja, zijn aften zijn een beetje weggegaan. En ja, hij heeft al wat meer honger. Maar ja hij heeft gisteren ook nog eens buikpijn gehad en overgegeven, en ja de pijnpomp werd deze voormiddag even afgesloten en dat was voor hem toch even moeilijk. Niet dat hij klaagt van pijn, maar de sonde die via zijn neus en keeltje loopt valt hem opeens meer op, en stoort veel meer bij het slikken, hoesten, niezen.
Vorige dinsdag werd het ons ventje teveel. Na een redelijk goede ochtend leek hij het opeens allemaal niet meer de baas te kunnen, en heeft hij urenlang op de schoot van papa geweend. Gelukkig dat papa er was om zoveel verdriet op te vangen met een lange, lieve knuffel.
De dagelijkse routine blijft doorgaan. Medicijnen nemen, bloed afnemen, bloeddruk meten, wegen, mondje spoelen. Soms is de wasbeurt, een loopneus, een geur of een simpele waterdruppeteveel voor hem om te verdragen. Ook vandaag geeft hij aan dat het allemaal beu is. Bij het herprikken van de portacat krijst hij de vierde verdieping bijeen. Kunnen we het hem kwalijk nemen ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten